Digit

Jeśli lubicie zagadki z zapałkami, to dziś mam dla Was coś, co Was szczególnie zainteresuje. Digit to gra logiczna, która wykorzystuje właśnie mechanizm przekładania zapałek by otrzymać wymagany układ, a po więcej szczegółów zapraszam Was do poniższej recenzji.

W skład gry wchodzą dwie rzeczy: 55 kart oraz 5 zapałek/patyczków. Na każdej karcie jest narysowany pewien unikalny wzór, który możemy utworzyć z zapałek i to właśnie te wzory będą główną osią rozgrywki.

Każdy z graczy otrzymuje pięć kart. Po ich rozdaniu wykładamy jedną dodatkową kartę na środek stołu i układamy zapałki właśnie w kształcie tego wylosowanego wzoru – to będzie kombinacja startowa, od której rozpoczniemy właściwą rozgrywkę. Teraz każdy z graczy po kolei będzie musiał przełożyć jedną zapałkę, najlepiej w taki sposób aby otrzymać jeden z tych układów, które ma w kartach na swojej ręce. Jeśli mu się to uda, to odkłada kartę z ułożonym wzorem i kolejka przechodzi na kolejnego gracza. W przypadku gdy wzoru nie uda nam się ułożyć musimy wylosować nową kartę ze stosu. Wyjątkiem jest sytuacja, w której przekładając swoją zapałkę ułożymy przypadkiem wzór naszego rywala – wtedy nie musimy dobierać karty ze stosu, ale za to rywal może odłożyć swoją kartę z ręki.

Celem gry jest pozbycie się wszystkich kart z ręki. Gracz, który zrobi to jako pierwszy wygrywa rozgrywkę. A zadanie nie jest łatwe, bo kiedy nie możemy ułożyć jakiegoś wzoru, to musimy zazwyczaj dobrać kolejną kartę do ręki. Istnieją też inne warianty rozgrywki, ale opiszę je w dziale Modyfikacje.

Wszelkie układane wzory mogą być odwróceniem lub odbiciem lustrzanym, co sprawia że gra ćwiczy w nas bardzo mocno wyobraźnię przestrzenną. Musimy w głowie bardzo szybko przetworzyć jaki układ jesteśmy w stanie ułożyć lub do jakiego warto dążyć żeby potem pozbyć się szybko kart z ręki. Uwierzcie mi, że nie jest to łatwe. Zaskoczyła mnie też mnogość wszelkich kombinacji, które możemy ułożyć. Przekładając jedną zapałkę jesteśmy w stanie tworzyć rozmaite wzory, czasem nawet nie zdając sobie sprawy z tego, że ułożenie jakiegoś oczekiwanego przez nas wzoru jest w zasięgu ręki. To wszystko sprawia, że z pozoru dość prosta gra jest naprawdę wymagająca, a w pewnych momentach nawet trudna.

Gra jest bardzo podatna na różne modyfikacje, które w kilku zdaniach postaram się Wam opisać. Oprócz wariantu podstawowego możemy zagrać w następujący sposób:
1. Digit na plus – tutaj gramy na punkty, a nie do momentu aż skończą się karty w ręce. Każdy gracz po stworzeniu odpowiedniego układu odkłada kartę na swój stos, dobiera nową kartę i dostaje dodatkową kolejkę. Wygra oczywiście ten gracz, który ma najwięcej punktów (kart na stosie ułożonych układów). Od razu powiem, że ten wariant podoba mi się bardziej niż wersja podstawowa, a to z tego powodu, że mamy większą kontrolę nad rozgrywką i płynnie możemy przechodzić z układu do układu dzięki dobrze dobranej taktyce.
2. Digit pasjans (na jedną osobę) – to wersja dla osób, które chcą zagrać samodzielnie. Gracz dostaje pięć kart i po ułożeniu danego wzoru otrzymuje zawsze dodatkową kartę do ręki, tak aby zawsze miał ich pięć. Kiedy nie uda mu się ułożyć żadnego wzoru w danej turze otrzymuje on punkt ujemny i przekłada wybrany patyczek. Celem oczywiście jest zebranie jak najmniejszej ilości kart ujemnych (najlepiej maksymalnie pięciu).
3. Digit otwarty – tutaj zasady są wręcz identyczne co w wersji standardowej, z tą różnicą, że karty każdego gracza są widoczne dla jego rywali.

Losowość – w zasadzie jedyny element losowości występuje podczas przydzielania kart, choć trudno uznać, że ktoś w tym momencie ma więcej szczęścia czy pecha. Myślę, że większą rolę niż losowość odgrywa tutaj przypadkowość związana z przesuwaniem patyczków przez naszych rywali (rywal może nam przez przypadek pomóc lub przeszkodzić). Żeby zminimalizować przypadkowość polecam grać w wariancie z odsłoniętymi kartami, tak by zwiększyć decyzyjność graczy.
Złożoność – zasady gry są proste, ale rozgrywka wymaga zaangażowania i pomyślenia nad swoim ruchem. To sprawia, że można śmiało grać w nią nawet z najmłodszymi i w ten sposób uczyć ich spostrzegawczości i wyobraźni.
Interakcja – raczej jej nie ma, a jeśli już się pojawia to dość przypadkowo (np. przypadkowo ułożymy układ naszego rywala).
Mechanika – przechodzenie między wzorami jest dość dobrze zbalansowane, a różnorodne modyfikacje pozwalają graczom na wybranie odpowiedniego dla nich wariantu rozgrywki. W grze mogą wystąpić delikatne przestoje ze względu na czas, w którym każdy z graczy myśli nad własnym ruchem i to chyba jedyna wada tej gry, bowiem w trakcie kolejki innego gracza raczej nie uda nam się myśleć nad własnym ruchem (bo po każdej kolejce i tak zmieni się delikatnie układ).
Wykonanie – gra jest dość wiekowa, więc szata graficzna jest dość prosta, jednak trzeba przyznać że wszystko jest czytelne i nie można mieć pod tym względem szczególnych zastrzeżeń.

Z pewnością Digit jest grą, która spodoba się miłośnikom łamigłówek i różnych układanek. Myślę, że może być nawet bardzo ciekawą pozycją na jakieś zajęcia szkolne (także w domu), gdyż gra w bardzo prosty sposób przemyca ćwiczenie naszego umysłu, co w połączeniu z rywalizacją pomiędzy osobami/drużynami może dać naprawdę bardzo ciekawy efekt. Tutaj też warto wspomnieć o wariancie gry jednoosobowej, który wymaga od gracza umiejętności znajdywania korelacji pomiędzy poszczególnymi wzorami.

Digit to gra, która bardzo dobrze ćwiczy naszą wyobraźnię, spostrzegawczość i umiejętność logicznego myślenia. Wydawać by się mogło, że gra jest banalna, ale nic bardziej mylnego – mnogość kombinacji i ruchów które możemy wykonać sprawia, że naprawdę trzeba pobudzić swoje szare komórki do myślenia. Można śmiało ją wykorzystać do walorów edukacyjnych, co jest z pewnością jej ogromną zaletą. Dla miłośników łamigłówek i zagadek z zapałkami Digit wydaje się być w sam raz.

Digit – Wydawnictwo Piatnik
Ilość graczy: Gra dla 1-4 osób
Wiek: Gra przeznaczona jest dla osób powyżej 8 roku życia
Czas gry: ok. 30 minut
Egzemplarz gry do recenzji przesłało Wydawnictwo Piatnik