Myszki w opałach

Co powiedzielibyście na kooperacyjną grę dla dzieci, w której wszyscy wygrywamy albo wszyscy przegrywamy? Taki właśnie mechanizm został zastosowany w najnowszej pozycji wydawniczej Lucrum Games pod tytułem Myszki w opałach. Na czym polega ta gra i do jakiej grupy wiekowej dzieci jest adresowana?

Zanim przejdziemy do zasad gry tradycyjnie rozpoczynamy recenzję od przeglądu zawartości pudełka, w którym znalazły się:
– dwustronna planszy
– 56 żetonów myszek
– figurka kota
– 3 kości
– instrukcję

Dwustronność planszy związana jest z wariantem podstawowym i rozszerzonym. Całość utrzymana jest w klimacie kreskówkowym, a poszczególne elementy są duże, co jest dość ważne w grach dla dzieci.

Przygotowanie do gry jest niezwykle proste, bo tak naprawdę wystarczy na polu startu ustawić kota i już możemy przystąpić do rozgrywki.

Każdy z graczy po kolei będzie rzucał kośćmi patrząc jakie smakołyki wylosował. Spośród tych kości przynajmniej jedną musimy położyć na planszy w miejscu oznaczającym dany produkt (czyli np. kostkę z marchewką kładziemy na marchewce). Pozostałe kości możemy przerzucić i znowu powtarzamy czynność wykładania kości na planszę. Po każdej takiej rundzie kładziemy znaczniki myszki w miejsce, które zajęliśmy kością. I tu zaczyna się najważniejsza część gry, bowiem jeśli w danej kolejce nie wypełniliśmy całkowicie jednego produktu lub nie byliśmy w stanie wyłożyć żadnej kości na planszę, wtedy kot porusza się o jedno pole do przodu.

Celem gry jest zebranie przez myszki wszystkich produktów (czyli zapełnienie planszy żetonami) zanim kot dojdzie na metę. Jeśli to się uda, to wszyscy gracze wygrywają, jeżeli jednak kot dojdzie do drzwi, wtedy wszyscy gracze automatycznie przegrywają.

Jak więc widzicie, jest to typowa gra kooperacyjna dla dzieci, w której wszyscy gracze podejmują wspólnie decyzje o tym gdzie ustawić myszki w taki sposób, by kot nie szedł do przodu. I ten mechanizm sprawdza się świetnie. Dzieci szybko zaczynają łapać, że korzystnie jest w każdej kolejce kończyć produkt (to akurat łapią bardzo szybko) oraz że bardzo ważne jest to, aby na koniec rundy zostawiać produkt bliski ukończeniu, tak aby ktoś następny miał łatwiej. Ta gra uczy współpracy, kooperacji, a być może czasem i poprawiania błędów innych osób. Gracze wspólnie decydują o tym które pole zająć, dyskutują dlaczego lepiej jest coś zrobić tak a nie inaczej – wszystko po to, by kot nie dobiegł na metę.

Mamy dwie formy modyfikacji, które delikatnie zmieniają podstawowy wariant gry:
1. Trudniejsza plansza – na odwrocie mamy planszę, która ma mniejszą liczbę smakołyków przez co są one większe. Co to powoduje? To sprawia, że trudniej jest o ruch, w którym kot nie poszedłby do przodu w danej kolejce. W tym momencie trzeba bardzo dobrze analizować i optymalizować swoje ruchy. Z tego też względu uważam ten wariant za bardzo udany, zwłaszcza dla nieco starszych dzieci.

2. Układanie w linii – w tym wariancie gracz może położyć pierwszy smakołyk na dowolne miejsce na planszy, ale już kolejne w danej turze musi umieścić w linii poziomej lub pionowej. Niby taka drobna zmiana, ale za to jak znacząca! Teraz gra staje się naprawdę wymagająca i powiem szczerze, że w ten sposób jest już atrakcyjna nie tylko dla dzieci, ale także i dla dorosłych! Za obydwie modyfikacje należy się tej grze spory plus.

Losowość – występuje chociażby przez sam fakt rzucania kośćmi, ale jak na grę dla dzieci to tej losowości jest naprawdę bardzo mało. Gra skupia się na taktyce i kooperacji, raczej nie spotkamy się tu z sytuacją, że jeden rzut zadecyduje o wszystkim.
Złożoność – jak na grę dla dzieci przystało gra jest bardzo prosta, zasady są bardzo klarowne i nie ma tu najmniejszych problemów ze zrozumieniem gry. Jednocześnie gra nie jest banalna, bo za każdy razem mamy inny układ na planszy.
Interakcja – to gra kooperacyjna, więc wszyscy gracze współpracują ze sobą, bo tylko wspólne działanie może doprowadzić do sukcesu.
Mechanika – zarówno w wariancie podstawowym jak i zaawansowanym gra sprawdza się bardzo dobrze, a całość jest dobrze przemyślana i zoptymalizowana.
Wykonanie – kolorowa plansza, żetony oraz urzekający drewniany kot – jednym słowem dzieci były zachwycone.

Niewątpliwie gra kierowana jest głównie do najmłodszych graczy, bowiem zgodnie z instrukcją śmiało mogą grać w nią już 5-latkowie. Potwierdzam, rzeczywiście nawet najmłodsi odnajdują się w tej grze i potrafią się w nią zaangażować nie tylko podczas rzutu kostkami. W tym miejscu chciałbym też zauważyć, że śmiało mogą w nią zagrać nawet starsze dzieci. Także dorośli odnajdą przyjemność z gry ze swoimi pociechami, ucząc je przy okazji myślenia, analizowania i współpracy.

Myszki w opałach zagospodarowują bardzo fajną niszę gier kooperacyjnych dla dzieci, które na rynku są rzadkością. Gra uczy współpracy, myślenia i analizowania i jest to niewątpliwie jej ogromna zaleta. W tej grze wszyscy wygrywamy lub przegrywamy, więc żadnemu dziecku nie będzie smutno, że zostało przez kogoś pokonane. Mi w tej grze najbardziej spodobała się możliwość dopasowania stopnia trudności gry do wieku naszych pociech, bowiem zastosowane modyfikacje są na tyle różnorodne, że każda grupa wiekowa znajdzie tu coś dla siebie.

Myszki w opałach – Wydawnictwo Lucrum Games
Ilość graczy: Gra dla 2-4 osób
Wiek: Gra przeznaczona jest dla osób powyżej 5 roku życia
Czas gry: ok. 15-20 minut
Egzemplarz gry do recenzji przesłało Wydawnictwo Lucrum Games