Polityczne decyzje oraz walka o wpływy, które prędzej czy później rodzą pewne konflikty. Z drugiej strony sojusze i współpraca, która ma na celu rozwój i bogacenie się. Tak wygląda nasza codzienna rzeczywistość i właśnie w tym klimacie utrzymana jest bardzo szybka i lekka karcianka o tajemniczym tytule: „Światowy Konflikt”. Na czym polega ta gra? Tego dowiecie się z poniższej recenzji.
W bardzo małym pudełku z grą znajdziemy 24 karty (6 rodzajów po 3 karty + 6 kart portfela), 6 mini książeczek z rozpiską dostępnych akcji oraz 6 znaczników posiadanej gotówki. Zawartość pudełka jest niewielka, bo i gra tak jak Wam na wstępie wspomniałem jest naprawdę bardzo szybka. Całość jest bardzo fajnie oprawiona pod względem graficznym, a postacie nawiązują bezpośrednio do tych z życia realnego.
To wszystko zmieściło się w bardzo małym i podręcznym pudełku.
Jak przystało na prostą grę – rozpoczęcie rozgrywki jest błyskawiczne. Każdy gracz otrzymuje dwa miliony dolarów (które zaznaczamy na karcie portfela) oraz dwie karty, które będą stanowić jego wpływy w tej grze. To jakie karty otrzymamy musimy zachować w tajemnicy, bo właśnie cały smaczek gry polegać będzie na tym, że nie wiemy co który gracz ma w swoim zasobie.
Przykładowy układ na stole przy trzech graczach. Każdy ma 2 karty wpływów i 2 miliony dolarów na start. Dodatkowo można korzystać z podręcznej pomocy w formie książeczki.
No dobrze, teraz możemy wyjaśnić sobie zasady rozgrywki. Każdy gracz może wywołać jedną z akcji, które mamy przedstawione w mini rozpisce. Te akcje będą dawały nam pieniądze, umożliwiały nam wykonanie jakiejś czynności, a czasem nawet coś komuś zabierały. I tu zaczyna się cały smaczek tej gry, bowiem możemy wywołać akcję związaną z kartą, której nie mamy w swojej ręce.
Po wywołaniu akcji mogą wydarzyć się cztery rzeczy:
1. Jeśli żaden z graczy nie zaprotestuje przeciwko naszym poczynaniom, wtedy bez przeszkód otrzymamy to co chcieliśmy.
2. Ktoś z graczy może zechcieć zablokować nasze działanie (zgodnie z rozpiską, która informuje jaka karta może daną akcję zablokować) mówiąc że ma daną blokującą kartę. Jeśli mu uwierzymy, wtedy nic się nie dzieje i akcja jest przez nas niewykonana.
3. Każdy z graczy może też nas sprawdzić i zweryfikować czy rzeczywiście mamy kartę, która pozwala nam wywołać daną akcję. Jeśli faktycznie mamy taką kartę, to ten kto chciał sprawdzać traci swoją jedną kartę. W przeciwnym wypadku to my musimy odłożyć jedną ze swoich kart na bok.
4. Ale może się też zdarzyć wariant, w którym ktoś nas zechce zablokować, a my tej osobie nie uwierzymy, że może to zrobić. Wtedy to my sprawdzamy czy dana osoba blefowała czy mówiła prawdę. Jeśli była prawdomówna to my tracimy jedną z kart, jeśli kłamała to ona straci jedną kartę.
Lista dostępnych akcji.
Gra skończy się w momencie, gdy przedostatni gracz straci wszystkie swoje karty, a wygrywa oczywiście ten, kto pozostał przynajmniej z jedną kartą wpływu. Mając więc dwie karty w ręce oznacza to, że margines błędu jest niewielki i każda pomyłka będzie nas sporo kosztować. Gracze wiedząc jak ryzykowne jest sprawdzenie tym bardziej będą starali się blefować, po to by osiągnąć jak największe korzyści, albo żeby blokować działania swoich rywali.
Przykładowo chcemy wywołać akcję protestu, która kosztuje nas 3 miliony dolarów i zabiera wybranemu graczowi jedną kartę wpływu. To bardzo mocna akcja, bowiem jeśli rywal nas sprawdzi, a my mamy daną kartę, to de facto straci on dwie karty (jedną za to, że nie blefowaliśmy, a drugą za realizację protestu). Będzie więc ogromna pokusa u rywala by powiedzieć że ma kartę blokującą te działanie (w tym przypadku jest to UE). Ale czy rzeczywiście ma kartę UE? A może wcześniej już wydało się, że raczej jej nie ma bo na coś nie zareagował?
Niezwykle ważne będzie więc wyczucie odpowiedniej sytuacji w której będziemy zdolni do podjęcia pewnego ryzyka w grze. Nie da się tej gry wygrać prowadząc spokojną rywalizację, bowiem gra ma zaszyte pewne mechanizmy, które prędzej czy później sprawią, że grając zachowawczo po prostu przegramy. Przykładowo gracz płacąc siedem milionów dolarów może pozbawić rywala jednej z kart i tego działania nie da się zablokować. To oznacza, że jeśli będziemy potulnie się na wszystko zgadzali, to rywale raz dwa pokonają nas finansowo. Trzeba więc wiedzieć w którym momencie możemy sobie pozwolić na spasowanie, a w którym zagrać bardziej agresywnie.
Niby tylko 6 różnorodnych kart, a w połączeniu z blefowaniem daje to masę różnych kombinacji…
Losowość – dobór kart jest losowy i nie mamy wpływu na to co będziemy akurat kontrolować. Pytanie tylko czy ma to znaczenie na ostateczny wynik? Nie odczułem tego specjalnie. To jest głównie gra blefu i to co posiadamy w ręce raczej nam nie przeszkodzi w wygranej.
Złożoność – gra jest bardzo prosta, aczkolwiek pewne zależności między kartami mogą wydawać się na początku dość skomplikowane. Na szczęście po kilkunastu minutach rozgrywki gracze bardzo dobrze zaczynają sobie radzić, nawet bez częstego zerkania w kartę z podpowiedziami.
Interakcja – bardzo duża. Gra jest nasycona bardzo bezpośrednią interakcją, zarówno jeśli chodzi o sposób prowadzenia rozgrywki (rozmowy, debatowanie, sprawdzanie się, podpuszczanie) jak i przez sam mechanizm niektórych kart (np. zabieranie komuś czegoś, blokowanie).
Mechanika – można byłoby powiedzieć, że w prostocie siła. Jest to szybka i luźna gra oparta przede wszystkim na blefowaniu.
Wykonanie – generalnie bez większych zastrzeżeń, choć jedna rzecz jest tu moim zdaniem dość średnio przemyślana, a mianowicie liczenie pieniędzy za pomocą żetonu układanego na karcie – istnieje niestety możliwość, że ktoś niechcący poruszy tę kartę i żeton zmieni swoje położenie.
Teoretycznie gra jest dla 2-6 graczy, ale moim zdaniem gra we dwie osoby sprawdza się dość średnio, podobnie jak w szóstkę. Najlepiej gra się sprawdza chyba w gronie 3-4 osobowym (chociażby dlatego, że kiedy gramy w 3-4 osoby to nie jesteśmy pewni czy w ogóle ktoś przy stole ma kartę, która może zablokować daną akcję). Jest to więc pozycja rodzinno-imprezowa, choć ze wskazaniem na graczy, którzy już dość dobrze się znają i chętnie często grywają ze sobą w planszówki. Im dłużej gramy tym nasza rozgrywka staje się płynniejsza, bo gracze już nie muszą zerkać do podpowiedzi i sprawdzać co dana karta blokuje.
Szybki filler z dużą dozą blefowania i bardzo dużą liczbą interakcji pomiędzy graczami – tak właśnie w skrócie można opisać Światowy Konflikt. Jest to gra, w której gracze muszą mieć względem siebie ograniczone zaufanie, bowiem wkręcanie rywali celem uzyskania jak największych korzyści dla siebie jest tu na porządku dziennym. Można nawet powiedzieć, że blefowanie jest kluczem do sukcesu i trzeba robić to na tyle umiejętnie, by w trakcie gry wzbudzać jak najmniej wątpliwości u rywali. Sama gra jest niewielka, bardzo poręczna, zajmuje niewiele miejsca i śmiało możecie ją zabrać także na podróż. Dobra pozycja dla tych, którzy często grywają między sobą i szukają czegoś lekkiego i szybkiego.
Światowy Konflikt – Wydawnictwo FoxGames
Ilość graczy: Gra dla 2-6 osób
Wiek: Gra przeznaczona jest dla osób powyżej 8 roku życia
Czas gry: ok. 10 minut
Egzemplarz gry do recenzji przesłało Wydawnictwo FoxGames