Piłka nożna to sport, który bardzo mocno elektryzuje wiele osób nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Choć nie mamy ostatnio w tej dyscyplinie sporych sukcesów, to w dalszym ciągu uznajemy futbol za nasz sport narodowy. Ale czy da się przenieść piłkarski świat na grę planszową? Da się! Zapraszam Was do recenzji gry „Piłka w grze”.
Standardowo przyjrzymy się na początek naszym zawodnikom, czyli wszystkim elementom, które znajdują się w pudełku:
– 96 kart akcji
– 6 dwustronnych kart taktyk
– 4 dwustronne karty ustawień
– 2 karty drużyn
– kartonowe piłki
– boisko
– instrukcję
Zawartość pudełka w pełnej okazałości.
Karty są ładnie wykonane, wyglądają też na solidne, tak więc mimo prostych elementów gra wydaje się być od strony technicznej całkiem w porządku. Dwie karty drużyn oraz ilustracja na pudełku ujawniają też nam tajemnicę związaną z tym jaki mecz będziemy rozgrywać. Tak tak, będzie to spotkanie Polska-Niemcy.
No dobrze, to teraz musimy sobie odpowiedzieć na pytanie jak można rozegrać grę sportową za pomocą kart? To jak się okazuje jest wbrew pozorom dość proste. Układamy na stole dwa równe stosy kart akcji (po jeden na każdą połowę meczu) i przydzielamy każdemu graczowi po pięć kart. Żeton piłki kładziemy na środku i tak w zasadzie możemy już odgwizdać początek spotkania Polska-Niemcy.
Gracz który rozpoczyna rywalizację jest graczem atakującym, a drugi jest analogicznie graczem broniącym. Kiedy przyjrzymy się dobrze kartom, to zauważymy że każda z nich jest podzielona na dwie części – atak i obronę. Jeśli więc będziemy atakować to interesować nas będą akcje ofensywne, a podczas obrony tylko te defensywne. Gracz atakujący wykłada na stół jedną, dwie lub trzy karty, na które gracz broniący będzie musiał odpowiedzieć. Przeciwko atakującemu możemy wytoczyć albo kartę obronną albo faul taktyczny. W momencie gdy akcja ataku okazała się skuteczna (nie została powstrzymana) piłka przesuwa się w stronę bramki i gracz atakujący może podejmować kolejne ataki. Jeżeli graczowi broniącemu uda się wykonać skuteczną obronę, to role się odwracają – ten kto bronił teraz atakuje, a ten kto atakował ten broni. Poszczególne zmiany ról będzie symbolizować różna obwódka piłki, którą po każdej takiej zmianie pozostaje na swoim miejscu, ale jest obracana. Ważną informacją jest też to, że po każdym takim starciu dobieramy karty ze stosu, tak aby mieć 5 kart w ręce.
Mecz rozpoczęła Polska i wyłożyła trzy karty ataku. Niemcy potrafili odpowiedzieć tylko na dwie z nich. Z tego też powodu akcja lewym skrzydłem jest udana i piłka przechodzi pod pole karne Niemców, a co za tym idzie to Polacy nadal są stroną atakującą. Gdyby Niemcy potrafili odeprzeć także trzeci atak, wtedy to oni przeszliby do fazy ataku.
Najciekawiej jest jednak kiedy jednemu z graczy uda się przedostać pod pole karne – wtedy kart nie możemy dobrać, ale za to wykonujemy to co w futbolu jest najważniejsze, czyli strzał na bramkę. Polega to na tym, że atakujący wykłada na stół karty (dowolną liczbę), a broniący musi wyłożyć dokładnie tyle samo kart ile przeciwnik. Sprawdzamy czy grafik z piłkami po stronie atakującego jest więcej niż ikon rękawic broniącego – jeśli tak, to właśnie padł gol. W wariancie zaawansowanym możemy te karty kłaść zakryte, wtedy jest jeszcze więcej emocji związanych z odkrywaniem ikonek.
Po kilku rundach wzajemnego atakowania się w końcu udało się Polakom przedostać pod bramkę rywala i strzelić gola. Polacy mają na kartach 8 piłek, a Niemcy tylko 7 rękawic – 1:0 dla Polaków.
No dobrze, wiemy już jak strzelać gole, ale ile trwa cały mecz? Każda połowa kończy się w momencie gdy skończą się karty w stosie. Gdy więc wyczerpiemy całą pulę wtedy sędzia może odgwizdać koniec spotkania. Jeśli gra jest nierozstrzygnięta (remis) to gramy dogrywkę w której obowiązuje zasada złotego gola (kto strzeli pierwszy).
A czy łatwo jest strzelić bramkę? Sporo w tej kwestii zależy od tego czy rywal ma kartę, która zablokuje nasze działanie. Jeśli wykładamy kartę akcji prawym skrzydłem, a rywal nie ma analogicznej karty, czyli obrony lewej flanki (tak tak, lewej – patrzymy zawsze na swoje kierunki gry) to wtedy albo zrobimy faul taktyczny (który może zakończyć się rzutem wolnym lub karnym), albo atak będzie skuteczny. Czasem może też warto zachować sobie jakąś kartę, by móc odpowiedzieć rywalowi w dosłownie kryzysowej sytuacji pod bramką.
Całość jest ogólnie dobrze wykombinowana, bowiem kiedy wykonujemy bieżącą akcję to musimy jeszcze myśleć o tym co ewentualnie wydarzy się za chwilę – czyli o strzale na bramkę. Kusi nas wtedy, by zachować sobie karty na strzał (bo nie można dobierać kart przed strzałem), ale z drugiej strony zachowawcza gra może się skończyć po prostu stratą piłki i przejęciem inicjatywy przez rywala. To jest akurat bardzo fajne. Trzeba mieć jednak świadomość tego, że w tej grze owszem podejmujemy decyzje jakie karty zagrać, ale nie mamy wpływu na to jakim arsenałem dysponujemy. Może się więc okazać że mimo naszych największych starań rywal po prostu pomknie prawym czy lewym skrzydłem, a my nie mając na te działanie odpowiedzi będziemy musieli przegrać dany pojedynek.
Karty tego samego rodzaju mają nadrukowaną różną liczbę piłek/rękawic. To sprawia, że trzeba umiejętnie nimi dysponować, a czasem niektórych się pozbywać, tak żeby być przygotowanym na ostateczną akcję pod polem karnym.
W grze mamy też wariant zaawansowany, który od razu zasługuje ode mnie na brawa za sam pomysł i powiązanie tego z osią całej gry. Na wstępie mówiłem Wam, że gracze mogą zagrać maksymalnie trzy karty podczas jednej tury. W wariancie zaawansowanym liczba kart jakie możemy wyłożyć na stół jest związana z ustawieniem jakie obierzemy. Przykładowo jeśli naszym wyborem będzie 4-3-3, to w strefie obronnej możemy zagrać 4 karty, a w środku boiska i pod bramką rywala już tylko 3. To oznacza, że mając taką taktykę będzie nam się łatwiej broniło. Analogicznie jest kiedy wybierzemy ustawienie bardziej ofensywne. Taka prosta zmiana, a jakże mi się spodobała. Lubię kiedy gry nawiązują tematycznie do całości i to jest właśnie coś za co gra ma u mnie sporego plusa.
Różne karty ustawień, które możemy zastosować w grze. W trakcie przerwy między pierwszą i drugą połową możemy zmienić nasze ustawienie.
Ale to nie wszystko, bo możemy grać także z kartami taktyki. Nie chcę Wam tutaj opisywać każdej z nich, ale wygląda to mniej więcej tak, że każda taka karta ma swój warunek i działanie. W ten oto sposób będziemy mogli wykonać strzał zza pola karnego odrzucając wcześniej dwie karty prostopadłego podania, albo będziemy mogli dokonać zmiany zawodników (czyli wymienić karty w ręce). Jak więc widzicie wariant zaawansowany dostarcza nam sporej ilości takich smaczków, które bardzo mocno ubarwiają grę. Doceniam też to, że w tym wariancie losowość jest jakby mniejsza, bo i arsenał dostępnych decyzji w ręce gracza jest znacznie większy. To wszystko sprawia, że wariant zaawansowany bardzo pozytywnie wpływa na całą rozgrywkę.
Karty taktyk w pełnej okazałości.
Losowość – mamy w grze trochę decyzji, ale rzeczywiście gra ma w sobie sporo losowości, głównie ze względu na to że nie zawsze mamy wpływ na to, czy będziemy mieć akurat dobrą kartę do zaatakowania/obrony. Wariant zaawansowany odrobinę zmniejsza nam bezradność podczas rozgrywki i daje nam większe pole do działania.
Złożoność – w wariancie podstawowym jest to dość prosta gra. Wariant zaawansowany przynosi nam dużo więcej urozmaiceń i wprowadza parę naprawdę bardziej ciekawych zagrań, które mocno ubarwiają tę grę.
Interakcja – jest to gra jeden na jednego, więc poziom rywalizacji jest dość spory. Jako takie interakcje związane są z tym, że rywal nasz bezpośrednio odpowiada nam na nasze zagrania, jednak niczego nie może nam zabrać itp.
Mechanika – jest to gra na zasadzie „akcja-reakcja”. Każdy gracz przedstawia swoje karty, a rywal musi na nie odpowiedzieć. Jeśli nie uda mu się zareagować kilka razy pod rząd, wtedy pada bramka.
Wykonanie – myślę, że największym atutem tego wykonania jest ogólne powiązanie gry z zasadami piłki nożnej, szczególnie w wariancie zaawansowanym. Za to tej grze należy się spory plus, bo nie jest łatwym zadaniem przenieść świat sportu do krainy planszówek.
Gra spodoba się z pewnością fanom piłki nożnej (zwłaszcza tym najmłodszym), dlatego że jest tu kilka rzeczy dość mocno związanych z przebiegiem całego meczu. To sprawia, że osoby które kompletnie się na piłce nożnej nie znają, nie będą się w tej grze czuły dość pewnie. Przykładowo dla kibica jasną sprawą jest, że atak prawą flanką można zniwelować tylko skuteczną obroną na lewej stronie itd. Poszczególne akcje i reakcje też są bardzo mocno związane z wydarzeniami boiskowymi. Z tego też względu o ile w tej rubryce zazwyczaj zamieszczam informację o jakimś przedziale wiekowym, tak tutaj głównie skupiłbym się na samej tematyce.
„Piłka w grze” to bardzo dobrze przemyślana gra utrzymana w klimacie piłki nożnej. Kiedy przystępowałem do recenzji myślałem, że nawiązanie do futbolu będzie tylko takie luźne (np. na zasadzie grafik). Jakież było moje zdziwienie, kiedy naprawdę sporo elementów ze świata piłki zostało zaszytych w mechanice tej gry. To było bardzo miłe zaskoczenie, bo ogólnie gry sportowe są dość trudne do odzwierciedlenia w formie planszówek (może dlatego jest ich tak mało). Z wad pewnie można byłoby wymienić dość sporą losowość w doborze kart, która może wpłynąć na to czy mamy czym odpowiedzieć naszemu rywalowi. Nie mniej jednak zabawa jest przednia, bo tak naprawdę każda tura przynosi nam spore emocje kiedy porównujemy swoje karty (zwłaszcza podczas strzału). Mogę więc śmiało powiedzieć, że dla fanów piłki nożnej jest to pozycja godna zainteresowania.
Piłka w grze – Wydawnictwo FoxGames
Ilość graczy: Gra dla 2 osób
Wiek: Gra przeznaczona jest dla osób powyżej 7 roku życia
Czas gry: ok. 20 minut
Egzemplarz gry do recenzji przesłało Wydawnictwo FoxGames